perstym

kinakabahan.

nagdadalawang-isip.

pinagpapawisan (kahit naulan).

natatakot.

napapaisip na paano baka ma-op ako?

at gusto ko ng di sumipot.

ayan ang mga naramdaman ko nung hapon ng biyernes, setyembre 4, bago ko nakumbinsi ang sarili ko na kailangan kong tumuloy sa GEB sa Tivoli Garden.

dahil sa totoo lang PERSTYM ko talagang makipag meet sa mga taong sa mundo ng internet ko lang nakasasalamuha. dati kasi nawiwirduhan ako sa pakikipag eyeball, ang pananaw ko pa dati ang eyeball eh para lang sa mga naghahanap ng pag-ibig. pero sabi nga nila, di mo malalaman ang isang bagay hanggat di mo tinatry.

the process…

I am guilty for being idle these past few days. I didn’t choose this but circumstances allowed me to think and take some time to think more. Again, i realized that healing is a process. It cannot happen in an instant or in a glimpse of an eye.

weekend at Pangasinan

despite sa tumataas na bilang ng mga naapektuhan ng H1N1 virus at ang mapanganib na banta ng dengue tulad nalang ng sabi ni DOH Sec Duque: the health department has recorded 193 confirmed A(H1N1) cases in a month. He added that public must also be equally wary of any suspected dengue cases as this is deadlier than swine flu. eh tumuloy pa rin ako at ang pag-ibig ko na pumunta ng Pangasinan upang makapag mall sa SM City Rosales.

Brgy. Carmen, Rosales, Pangasinan

Bid Malaysia goodbye with a smile…

the last day was definetely a rest day for the four of us, since the three days we’ve stayed in KL was a superpacked-tiring moments.

we stayed a night with our former boss at PhilRice, Dr. Leocadio Sebastion, who was then the Executive Director and now a director of Bioversity Institute base in Putrajaya and we spent our last day with him.

he brought us to the nearest mall in Putrajaya, if im not mistaken it is the Sun City, and have again a taste of malaysian food.

here, we have also tried another version of the ABC. it was really delightful to our sight which made us try again. however, i should say that the first ABC we tasted was better than this. looks can deceive huh! hehehe!

after having our lunch, we bought some pasalubongs and at 2PM we already got back to our boss’ condo. so this is our room, oo kwarto yan di lang obvious dahil magulo gamit namin. and the second pix is the picturesque view we can see through the window.

tapos dahil wala kaming magawa sa life, nanood nalang kami ng Slumdog Millonaire, siyempre pirated po ito (pasensiya na sir edu m. hehe!). at infairness malinaw ang pirata nang Malaysia. icompare sa atin mas maganda ang quality ng pamimirata nila.

in the evening naman, Azura Halim, our Malaysian friend, treated us in a fine dining resto na korteng ship siya (as seen in the second photo. diko lang sure if spaceship o ship na ship hehe!). gourmet ang handa dito, at infairness sarap talaga ng food.

bago pa kami naka uwi, binigyan kami ni Azura ng pabaon. natuwa kami kasi gusto talaga naming bumili ng ganito kaso naubusan kami ng time. hulog talaga siya nang langit nang makita naming ito ang ibingay niya. thank you again Azura wor this wonderful pabaon (brooch and necklace).

concluding our stay their was a surprised bday bash for our boss. kasi isang araw nalang bday niya na dat tym… kaya ayan we bought a delicously made cake. tapos siyempre anjan din ang kulitan…

so ayan… finally naikwento ko rin lahat sa inyo ang experiences ko sa Malaysia. salamat sa pagjoin sa akin sa adventure kong ito by having your posts on my page. sana na enjoy niyo ang bawat araw na gala namin sa Malaysia.

gusto mo bang magSingapore ng libre? wala lang baka interesado lang kayo check niyo site na ito.

hanggang sa sususnod na lipad! hehe!

traces…

its been so long na since umakyat ako ng baguio and it was only the other day (Dec8) and yesterday (Dec9) na nakagala uli ako.

siyempre ang una kong dinalaw (maliban sa pangalawang boarding house ko dati na SM) ay ang SLU. pero gang tanaw lang ako sa gate kasi mejo strict talaga mga guard dito… bawal talaga ang outsiders. wala lang, nakakamiss lang naman pala ang buhay kolehiyo… parang kelan lang!

yan, then of course di ko nakaligtaang kumain sa paborito kong kinakainan noon-ang Macsbox. ito literal fastfood ito. itong bisnes na ito ay nagsimula lang noon na project ng isang entrep na stud ng SLU. naisipan niya kasing ang mga studyante ay mahilig sa rice dahil nga nakakabusog ito kaya iyon nag experiment siya ng mga recipe’s para magkaroon ng lasa ang kanin. it comes in different flavors at ang paborito ko ay ang KKK (Thai bagoong rice) at Macsbox special. mala-chaofan ng chowking ang konseptong ito. pero sa maniwala kayo’t sa hindi mas masarap pa to kesa chowking.

napadaan din ako sa malapit sa palengke at centermall (pinaka-unang mall ata to sa baguio) at wala paring pinagbago ang senaryo… dami paring nagtitinda ng mejas at casing ng cellphone.

bago naman ako umakyat ng sessionroad may nadaanan ako sa malcolm square (people’s park) na mga poinsettia (tama ba spelling?) at sunod-sunod ang tindahan ng halamang ito.

sa dulo naman ng sessionroad ay ang matayog na pinetree na gang ngayon ginagawa parin siyang Giant Christmas Tree ng buong lungsod. maganda to pag gabi dko lang nakunan ng gabi… hehe!

torn between two towers

tapos ang walang kamatayang sessionroad (bz street parin as usual). infairness sa christmas lights mukang paru-parong malalaki… hehe (gagambino ba ito).

SessionRoad

pero ang nakakalungkot eh ang mga beggars na nasa gilid ng session. aba eversince ang-aral ako anjan na ang mga yan ha. ginagawa na atang karir ang pang hingi ng pera. haaay kung di lang pasko di talaga ako maghuhulog ng barya eh.

Kneeling (nagdarasal o nagpapalimos?)

hindi rin nakawala sa aking paningin ang mga sale at ukay ukay. jan ata ako magaling ha. at infairness dami ko talaga nabili. sikat kaya ang baguio sa ganyan. kaya panalo talaga ang lugar na ito if bet mong magshopping galore!

nilalangaw?

tawag ng sikmura…

kanina parang gusto kong kumain ng mga native na pagkain. nagsasawa na kc ako sa laging fastfood o kaya noodles o kaya hotdog… haaay… namimis ko sa probinsiya…

gusto ko kumain ng tinapa, tuyo, tapsilog, bagnet, buko, empanada ng Batac, longganisa ng Batac, pakbet, hilaw na mangga, isaw, tokneneng, tapos may KBL (kamatis, bagoong, lasuna o onion). hehehe parang naglilihi, nu ba yan! nakakamis lang talaga umuwi sa amin (Ilocos).

haaaysh… tama na nga…. naglalaway na ako.

ikaw ba? ano ba gusto mong mangyari sa buhay mo ngayon? naghahamon? hehe! hindi naman!

you are what you eat…

I researched about this phrase and originally it was written by Anthelme Brillat-Savarin in the book Physiologie du Gout, ou Meditations de Gastronomie Transcendante, 1826:

“Dis-moi ce que tu manges, je te dirai ce que tu es.” [Tell me what you eat and I will tell you what you are].

In an essay entitled Concerning Spiritualism and Materialism, 1863/4, Ludwig Andreas Feuerbach wrote:

“Der Mensch ist, was er ißt.”

That translates into English as ‘man is what he eats’.

Can this be true?

Ikaw ba? naniniwala ka ba na ang iyong kinakain ay nagrereflect sa kung ano ka? Napanuod ko kaninang umaga sa Discovery Channel that people who eat potato chips or kahit anong chichiria ay mga masasayahing tao. Samantalang kung mahilig ka sa cracker ikaw yung pala isip na tao. Well, how true are these facts sa sarili mo. At some point, medyo naniwala ako, that it is possible na kung ano kinakain ko it can reflect my personality o sabihin na nating WE ARE WHAT WE EAT. Pero hindi ito literal ha, baka mamaya dahil kumakain ka na ng baboy, baboy ka na. hindi naman po ata kaaya aya yung ganun di ba? I saw this sa net, it might help everyone to discover who they are. hehehe!